راستش خیلی خوبه که انتقاد پذیر باشی اما از کی بپذیریش مهمتره.خودم حس می کنم تا حدی انتقادپذیرم اما شاید یه کمی هم ... .
انتقاد شدن رو دوست دارم!
در کنار اینکه ضعفای خودم رو سعی می کنم اصلاح کنم، و تا حدی دیگه تکرارشون نمی کنم، همیشه دوست دارم ببینم اونی که از من انتقاد کرد خودش چقدر به همونایی که به من گفت عمل می کنه.و جالبه که اکثر مواقع خود منتقدین دارای همون عیوبی هستن که گوشزد می کنن.حالا شاید هم اون عیوب فطری همه آدمهاست!خدا میدونه!
اما آیا میشه رفت و به خودش همونا رو گوشزد کرد؟
نه.نه.نه!
میدونی چرا؟آخه اونوقت متهم میشی که روحیه انتقادپذیری نداری!
آره دقیقاً همینیه که میگی. اکثر ما آدمیزادا فقط بلدیم ایراد بقیه رو بگیم. انگار نه انگار که ما خودمونم دقیقاً همون عیوب رو داریم. بعدم اگه طرف حرف بزنه میگیم جنبه انتقاد نداری!!
من بچه خوبی هستم. تا وقتی که مطمئن نشم خودم اون مشکل رو ندارم از کسی انتقاد نمیکنم تا بهونه دستش نداده باشم!!!
جمله ی اول تا حدی صحیح است. کسی که انتقاد می کنه خودش اون عیب ها رو نداشته باشه بهتره ( برای انتقاد شونده). یعنی ایداله. این که انتقاد کننده اون عیبا رو داشته باشه برای خودش بده تا برای کسی که ازش انتقاد شده. ولی کلا نظر من اینه که حرف خوب رو از هر کی شنیدیم بپذیریم. شبیه ادب از که آموختی از بی ادبان. البته نه به این شوری شور :) ( خودم یه ذره ادبو فکر کنم دارم ..چشمک.. )
اگر طرف انتقاد کننده انتقاد نابجا کرد بهش بگیم بهتره. احتمالش زیاده که خودش هم اون اشکالا رو داشته باشه. و بسته به ظرفیتش اونو می پذیره یا نمی پذیره.
ولی یه چیز مهم هست و اونم لحن انتقاده. که روی نتیجه کاملا اثر می ذاره. هر چقدر نرم تر و دلسوزانه تر انتقاد کنیم انتقاد ما پذیرفته تره. ولی انتقاد درست و بجا رو اگه بالحن تند بگیم ممکنه طرف اونقدر ناراحت بشه که اصلا وای نسته که گوش کنه.
مثلا من موهامو کوتاه می کنم .. خوبم کوتاه نشده بعدش می پرسم بچه ها موهام خوب شده؟ جورای مختلف می شه به من گفت که موهام خوب نشده. مثلا:
۱. آرایشگاهتو عوض کنی بهتره.
۲. اون دفعه خیلی بهتر شده بود.
۳. خیلی زشت شدی نمی شه نگات کرد.
۴. فکر می کنم به صورتت فلان مدل بیشتر میاد.
و جورای مختلف. همه شونم انتقاد و نظرن. و معنی همه شون هم اینه که موهات خوب نشده. ولی یه جوری بگیم طرف دلش نشکنه و از خودش ناامید نشه بهتر نیست؟
در هر صورت ما کوچیکیم!
شما سروری.
شما که لحنتون خوبه خوب بوده شکر خدا!
همه آدما اشتباهاتی رو تو زندگیشون می کنن که آدم فقط باید بخشش رو سرلوحه کاراش قرار بده کنار چاشنی تفکر!
من راستش نمی دونم آدم انتقاد پذیری هستم یا نه برای همین اصولا خیلی هم از دیگران انتقاد نمی کنم. نمی دونم شاید اینطوری هم خوب نباشه!!!
من میگم آدم باید خودش رو اصلاح کنه و ایضا دیگران رو هم.انتقاد نکردن نشانه خوب بودن نیست.اما خیلی ها هم بیزار میشن از تو بخاطر انتقادت!باید با روشی درست عین همونی که دوست من گفت باشه.
سلام ـ من هم با نظر تو موافقم والله من تا به این لحظه کسی رو ندیدم که انتقاد پذیر باشه - و واقعا به انتقاد ها گوش بده بدون اینکه ناراحت بشه من که ندیدم - منتظرت هستم به ما هم سر بزن
چرا هستن.ناراحت هم همه میشن.حداقل واسه خطایی که داشتند!نه؟
خوب چه فایده ؟
چه روهیشو داشته باشی چه نداشته باشی بازم متهمت میکنن ...
آره ولی به هر حال هر کس که به آدم گوشزد کنه(اگر درست باشه) برای آدم مفیده
کلا مفیده چه درست باشه و چه نباشه.درست هم نبود علتش رو پیدا می کنی که چرا اینطوری در موردت فکر می کنن!
واقعا همینی که می گید ... از این چیزا خیلی پیش می یاد بعضی ها فقط دوست دارن نصیحت کنن
نمی دونم چرا اما انگار فکر می کنن تجربه بیشتری تو این زمونه داشتن!