اینهمه حرف و زبان قاصر!

یه وقتایی آنقدر حرف داری واسه زدن که میبینی اگه سکوت کنی شاید بهتره.خیلی وقتا این روش جواب میده.شاید با یه نگاه ،یه خیره شدن تو چشم طرف بشه همه چی رو بهش گفت.اینوقتا حرف زدن همه چی رو خراب میکنه.مهمترینش هم شاید همون شخصیت خود آدم باشه یا شاید چیز دیگه.من که الان این حس رو دارم.
میشه با یه عمل درست طرف رو متوجه کرد،نه شتابزده ، نه عجولانه!فقط معقول و منطقی.همه می فهمند که تو چی کار میکنی،فقط بعضی ها خودشون رو می زنند به یه راه دیگه.اما وجدان این وسط هیچکس رو آروم نمی ذاره.حداقل یه بار با خودش اشتباهش رو مرور می کنه.نه؟